بی بی در 108 سالگی لوعه پر کشید/ دارخوین سوگوار بانوی مقاومت

به گزارش خبرنگار مهر ، در پی درگذشت بانوی مقاومت خوزستان، محمد حسین ارسطو زاده مدیرکل میراث فرهنگی استان پیام تسلیتی صادر کرد.

در پیام ارسطو زاده آمده است؛ خبر عروج بانوی مقاومت خوزستان، سرکار خانم لوعه ناصریان ملقب به بی بی لوعه ، همه آزادگان و مجاهدان عرصه ایثار و مقاومت را اندوهگین کرد. این بانوی مقاومت در دوران جنگ تحمیلی هرگز شهر دارخوین را ترک نکرد و ماند تا قوت قلب رزمنده ها باشد؛ برایشان آشپزی می کرد یا حتی لباس هایشان را می شست. آواز می خواند و روحیه می داد. بی بی لوعه آنقدر به رزمنده ها محبت کرد که به مادر رزمندگان شهرت پیدا کرد. صدایش را وقتی می خواند همه دوست داشتند و با او دلشاد بودند.

در این پیام عنوان شده است: این بانوی امدادگر و مدافع در روزهایی که شهرش در امان نبود، با روحیه سرشار از مجد و عظمت انقلابی، برای امنیت شهرش ایستاد و به مدافعان میهن خدمت رسانی کرد.

در پیام مدیرکل میراث فرهنگی استان خوزستان عنوان شده است: شهرستان شادگان و شهر دارخوین از رشادت و غریو مجاهدت این بانوی مقاومت، همواره آذین بسته خواهد ماند. نام بی بی لوعه با نام دارخوین همواره جاودان خواهد بود و وظیفه ما برای نشر و ترویج سبک زندگی، مبارزه و استقامت این بانوی مجاهد سنگین تر می شود؛ بانویی که درگذشتش غمی به وسعت روحیه استقامت و ایثار برای همه میدان داران بوده و خواهد بود.

به گزارش خبرنگار مهر ، سوم تیرماه 1402، به همت اداره کل میراث فرهنگی خوزستان، آئین تکریم و جشن زادروز 107 سالگی «بی بی لوعه »، با حضور فعالان میراث فرهنگی و گردشگری خوزستان، شیوخ و سادات دارخوین و جمعی از اهالی و مردم این شهر و برخی مسئولان استانی، شهرستانی و محلی در شهر دارخوین برگزار شد.

بی بی لوعه متولد سال 1294 بود که در سن 12 سالگی ازدواج کرد و در دارخوین ساکن شد و هم زمان با آغاز جنگ تحمیلی و در شرایطی که شهر دارخوین خالی از سکنه می شود، بی بی لوعه در دارخوین ماند و همراه با پسرانش ضمن شکل دهی نیروهای مقاومت مردمی، خدماتی مانند را شستن لباس های رزمندگان و پخت نان و غذا به رزمندگان ارائه می داد. بسیاری از رزمندگان آن سال ها که در این منطقه عملیاتی خدمت می کردند، بی بی را به خوبی می شناسند و حتی به واسطه فعالیت هایش به او لقب «مادر جبهه ها» را می دهند. لوعه ناصریان که مردم دارخوین او را بی بی صدا می کردند خاطرات یک قرن زندگی اش را بدون هیچ فراموشی به یاد داشت.